Objetivos-Helburuak

 

MARI  JAINKOSA

Helburuak

Gaur egungo artearen eta literaturaren ikusmolde ezberdin baten eredu izan nahi du gune honek. Indarrean ez dagoen ikuskera baten testigu. Sistemak berak bultzatzen duen “isiltasunaren konspirazio” honetatik atera nahi ditugu artea eta literatura etorkizunean joriagoak izango diren guneetara bide berriak eraikiz.

Literaturaren eta artearen ikuskera osoa berreskuratu nahi dugu, haien  zerizan puruenean sakontzeko eta giza baloreak bi alor horien bidez berreskuratu ahal izateko zentzu existentzial benetakoa eta askatzailea lortu asmoz.

Gure Mari aldarrikatzen dugu arketipo gisa: ametsen eta memoriaren jagole. Mari da gure inspirazio iturri eta hastapenetako sarbide-errituetan gure musa kontsideratzen dugu poiesis literarioan.

Mari, euskal mitologiaren iruditegiko jainkosa zuria, izate jainkotiar, oniriko eta telurikoa, bizitzarekin, lurrarekin, ilusioarekin eta bizitzako bulkadarekin biltzen eta uztartzen gaituena modu osoan eta bete-betean. Bertolt Brecht-ek zioen bizitza trago handitan edan behar zela, ez zegoela atzera itzultzerik; Nazim Hikmet-ek Eguzkia edaten zutenak edo Eguzki bidez edaten zutenak goraipatu zituen. Uste dugu bizitza benetako dohaina dela eta bere osotasunean edan behar dugula geure izatea erabat asebete arte. Geure existentzia bizitzaz asebete nahi dugu, alde batera utziaz jarrera kaltegarriak, bizitzaren bertuteetatik bananduko gaituzten portamoldeak saihestuaz; Miguel Hernández-ek zioen modura, horzkada erraldoiez errotik atera nahi ditugu gure panorama txepel eta monotonotik errealitateak eta espektakuluaren gizarte honek ezartzen dizkigun kontsumismoa, materialismoa, dotrinamendua eta arrunkeria. Inguratzen gaituen zarata zitaletik eta estetika hutsal eta erraxetik ere aldendu nahi dugu. Isiltasun sendagarrizko guneak aurkitu nahi ditugu, estetika berri askatzaile eta liluragarri baterantz eramango gaituzten hausnarketa eremu isilak bilatzeko. Kitsch-atik eta kontsumismotik libratuko gaituen estetika behar dugu, totalitarismo filosofiko, estetiko eta ideologikotik askatuko gaituen estetika berri horren gordailu eta era berean erresonantzia kaxa izan nahi dugu.

Gaur egungo gizartean, isiltasunaren galerak, bizimodu lasaiagoaren eta pausatuagoaren galerak, makina eta automata huts bihurtzera eraman gaitu ia. Zentzu gizatiarraren eta espiritualaren galerak anaitasunezko humanismo berdintzailea suntsiarazi du. Tolstoi-k aldarrikatzen zuen anaitasunezko humanismoa, benetakoa eta askatzailea, ez dugu aurkitzen gaur egungo gizartean eta inguratzen gaituen errealitatean. Hori guztia egungo artean eta literaturan islatzen da ondorio gisa. Horregatik, artea eta literatura bere esentzia puruenean berreskuratu nahi ditugu giza elementu funtsezko modura, zinezko zentzu existentziala eta era berean askatzailea lortu ahal izateko. Erabat baztertzen ditugu arte faltsu guztiak, dotrinamendu pean dagoen literatura guztia, eta artifizioan oinarritutako sortze lan guztiak. Gure garaiko joera artistiko eta estetiko anitzak simulakro hutsean oinarriturik daude, eta simulakro honek, isiltasun sortzaileko guneak eta uneak eskaini beharrean, zarata gizagabetzailea besterik ez du eskaintzen.

Beraz, simulakro eta artifizio hutsa diren sorkuntzei aurre egiteko hitza ematen dugu, izan ere, artea eta literatura izatearen zerizana gizatiarrago egingo duen etika garaiago bat lortzeko baliabide estetiko gisa ulertzen baitugu.

Objetivos

Queremos recuperar una visión íntegra de la literatura que nos permita ahondar en su esencia más pura como elemento humano para alcanzar un sentido existencial verdadero y liberador.

Reconocemos a Mari como arquetipo: guardiana de los sueños y de la memoria. Mari es nuestra musa iniciática en la poiesis literaria.

Mari, la diosa blanca del imaginario mitológico vasco, ente divino, onírico y telúrico, que nos une y engarza estrecha e íntimamente con la vida, con la tierra, con la ilusión y pulsión de vivir en esta realidad de manera íntegra y plena. Bertolt Brecht decía que la vida hay que beberla a grandes tragos; Nazim Hikmet ensalzó a aquellos que bebían el Sol o del Sol. Pensamos que la vida es un don y que hay que bendecirla aprovechándola totalmente y en todo su esplendor. Nosotros vamos a por ella, queremos saciarnos de vida, plenamente, separando y desechando tendencias perniciosas que nos desligan de sus virtudes; y a dentelladas, como decía Miguel Hernández, queremos arrancar del panorama insulso y monótono de nuestra realidad, el consumismo, el materialismo, el adoctrinamiento y adocenamiento al que nos somete la realidad y esta sociedad del espectáculo. Queremos huir del ruido infame y de la estética pueril facilona; queremos encontrar espacios de silencio sanador, de silencio creador y de silencio reflexivo que nos lleven hacia una nueva estética embriagadora y liberadora; liberadora del kitsch, de la mediocridad, del consumismo, de todo totalitarismo filosófico, estético e ideológico.

La pérdida del silencio en el mundo actual, la pérdida de un hacer pausado y sosegado nos ha llevado a convertirnos casi en máquinas, nos ha llevado a perder ese sentido humano y espiritual que desemboca en un humanismo ecuánime y fraternal. Un humanismo fraternal, verdadero y liberador, como el que hacía referencia y propugnaba Tolstoi, es el que no encontramos en el panorama actual de nuestra sociedad y de nuestra realidad, y por ende, esto se refleja en el arte y en la literatura contemporánea. Queremos recuperar el arte y la literatura en su esencia más pura como elementos humanos para alcanzar un sentido existencial verdadero y liberador. Rechazamos, por tanto, todo arte falso, toda literatura adoctrinadora y toda creación fundamentada en el artificio. Diversas tendencias artísticas y estéticas de nuestro tiempo están basadas en el simulacro, y este simulacro, en lugar de ofrecer espacios de silencio creativo, ofrece ruido deshumanizador.

Nos comprometemos a desenmascarar toda creación como simulacro y falso artificio, ya que entendemos el arte y la literatura como medios estéticos para dirigir y alcanzar una ética que nos lleve hacia una esencia más humana del ser.